Groen erfgoed is al het historisch waardevolle groen dat door de mens is bedacht en aangelegd. Dat kan een Zocherpark op een buitenplaats zijn, een historisch waardevol publiek park zoals het Vondelpark, een heemtuin, de groenaanleg op een oude begraafplaats, een kloostertuin of het groen op verdedigingswerken. Groen erfgoed is dus iets anders dan een gebouwd monument (ook wel rood erfgoed genaamd), een historisch interieur (“gouden” erfgoed) of een archeologisch monument. Het is ook geen natuurlijk gevormd landschap, maar juist cultuurlandschap: door mensen bedacht en aangelegd.

Groen erfgoed vraagt om een bijzondere aanpak omdat het levend erfgoed is, dat maakt het uniek. Het groeit uit zichzelf door en stelt daarom andere eisen aan onderhoud, restauratie en herbestemming. Groen erfgoed heeft dankzij MoMo, de afkorting voor de visie van oud-minister Plasterk op de Modernisering van de Monumentenzorg, op dit moment de wind mee en zal een belangrijk deel uit gaan maken van een integrale erfgoedbenadering waarbij “rood, groen en goud” –ook op buitenplaatsen- alle aan de orde komen.

In totaal zijn er thans ca. 1300 rijksbeschermde groene monumenten, maar veel waardevol groen wordt helaas nog onvoldoende herkend en onderhouden.